Mevcut Sistemi Eleştirme

Beşeri ideolojilere eklemlenmek, zaman içerisinde bu durumun kanıksanır hale gelmesi Müslümanların rahmetin elçileri olmasından uzaklaşması demektir. Bundan önceki safha ise, bütünün reddi ve eleştirisinden uzaklaşılarak parçalarla meşgul olmak, bütüne karşı olan muhalif kimliğin kaybedilmesidir. Eğer mevcut ideolojiye direk olarak reddiyenizi ve muhalefetinizi kaybederseniz, varacağınız durak burasıdır. Bu gün devletin ve patronların işçileri sömürdüğünden yakınıp durur da bunun asıl sebebinin mevcut egemen sistem olduğu ifade edilmiyorsa, sonucu olmayan tartışmalara gark olunmuş demektir. Bu gün herkesin ayyaş olduğundan, eğitim sisteminin verimsizliğinden, yetişen çocukların asi ve vandallığından şikayet edilirken, bunların sebebinin sistemin bizzat kendisi olduğu yüksek sesle ifade edilmiyorsa, parçaların sizi esir aldığını anlamazsınız. Kurgulanmış onlarca perdelik bir tiyatroda, bütün perdeleri bir araya getirdiğinizde senaryoyu anlarsınız, seyrettiğiniz tek perde size senaryo hakkında bütüncül bir fikir vermez. Eleştiriniz bütün gösterinin tamamını izlediğinizde mümkündür. Senaryonun öyle bir perdesini izlersiniz ki, birde bakmışsınız demokrat bir Müslüman olmuşsunuz, ret ettiğinizi söylediğiniz bir ideolojinin savunucusu haline gelmişsiniz, hem de hiç anlamadan. Aslında bizden, yüzbinlerce parçası olan bir pazılın her parçasını ayrı ayrı değerlendirmemiz, her parçayı bütünden ayrıymış gibi algılanmamız isteniyor. Resmin bütününü görmemiz, oynanan oyunun farkına varmamız istenmiyor. Küresel yapılanma, reel anlayış dürtüleriyle iki yüzlü riyakarların kanlı ellerini görmemizi istemiyor. Bizi parçalara ayrılmış pazılın küçük küçük parçalarıyla meşgul ederek asıl olana muhalefetimizi, eleştirimizi engelliyor. İslam var olan batılı ıslahı değil, onu tamamen kaldırıp yerine kendi hayat nizamını yerleştirmeyi hedefler. Artık Müslümanlar, parçaları eleştirirken bütünü unutmamaları gerekmektedir. Hırsızlara hırsızlığını haykırırken, onları hırsız yapan, tefecilere tefeci derken onların tefeci olmalarını sağlayan, insanlık onurunu yerler altına alan her türlü hayasızları eleştirirken, onları böyle pervasız birer hayasız yapan, asi çocuklarımıza söz dinlemiyorlar diye kızarken, onları verdikleri eğitimle söz dinlemez birer asi yapan cahili düzene, mevcut egemen sisteme muhalefetlerini alenen dile getirmeleri gerekmektedir. Asıl olan tuğyanın kendisinin yani sistemin eleştirilmesi ve kaldırılması gerektiğinin söylenmesidir. Tuğyanın parçalarını eleştirirken, tuğyanın üreticisi olan sistem ıskalanmamalıdır. Konuşmalarımızda, halk ile irtibatlarımızda, davetimizde kötülüğün sebebinin var olan beşeri ideoloji olduğu üzerine basılarak ifade edilmelidir. Müslümanlar ret ettiklerini söyledikleri sistemlerin gösterdikleri yollarla kendilerine çare aramaktan uzaklaşmalı, kendine örnek olan Nebilerin yolunu benisemelidir.